نسخه چاپی
ارسال به دوستان
پارسینه: در استنفورد، در کلاس یک استاد استراتژی نظامی شرکت کردم که توسط فردی با چندین دهه تجربه، از جمله خدمت در بالاترین سطوح در ارتش و دولت، ارائه می‌شد.
از ما پرسید: « آمریکا گ تصمیم گرفت با جت رادارگریز جدیدی که قبلاً از آن استفاده نکرده بود به عراق حمله کند و همه رادارها را دور زد؟ حمله موفقیت‌آمیز بود. استراتژیک بود؟»
بسیاری از همکلاسیها دستان خود را بالا بردند تا بگویند "بله، به هدف خود رسید" اما استاد گفت: شاید اینطور نبوده است!چرا؟
«زیرا اکنون دشمنان توانایی شما را می‌دانند و زمان زیادی نمی‌برد که راه‌های دور زدن آنها را بیابند. اگر حمله را می‌توان با سلاح‌های معمولی انجام داد، بهتر است سلاح‌های برتر خود را تا زمانی که به آنها نیاز دارید نگه دارید. استفاده از آنها ایجاد ضرر می‌کند.»
در حمله ایران به اسرائیل، تنوع مکان‌هایی که هدف قرار داد و تسلیحاتی که استفاده کرد، اسرائیل را مجبور کرد که اکثر فناوری‌های ضدموشکی آمریکا و این کشور را در سراسر منطقه رونمایی کند.
در مقابل، ایرانی‌ها از هیچ سلاحی که اسرائیل نمی‌دانست استفاده نکردند، فقط تعداد زیادی از سلاح‌های معمولش را بکار برد. اما احتمالاً ایرانی‌ها اکنون تقریباً نقشه کاملی از ظاهر سیستم دفاع موشکی اسرائیل و همچنین مکان‌هایی که آمریکا در اردن و خلیج فارس حضور دارد را در اختیار دارند.
همچنین می دانند که چقدر طول می‌کشد اسرائیل این تجهیزات را آماده کند، جامعه اسرائیل چگونه واکنش نشان می دهد و ...
این هزینه استراتژیک هنگفتی برای اسرائیل است، در حالی که رژیم‌های عربی بویژه سلطنت اردن، اکنون از سوی مردم خود به دلیل اینکه کاری برای حفاظت از غزه انجام نداده‌اند اما تمام تلاش خود را برای حفاظت از اسرائیل بکار گرفتند، مورد انتقاد قرار می‌گیرند.
مهم اینست که ایران حالا می‌تواند تمام اطلاعات جمع‌آوری‌شده از این حمله را استفاده کند. در حالی که ایالات متحده و اسرائیل باید به دور از مدل فعلی خود که به خطر افتاده است، دست به باز طراحی بزنند که موفقیتش در توقف این حمله طراحی شده، هنوز بسیار پرهزینه است.
علاوه بر این، با تهدید یک جنگ منطقه‌ای که نه آمریکا و نه رژیم‌های عربی نمی‌خواهند نزدیک‌تر شود، احتمالاً فشار آنها بر اسرائیل برای عقب‌نشینی افزایش می‌یابد و آتش‌بس را عملی‌تر می‌کند.
هر کسی که فرض کند این فقط جنبه نمایشی است، زمینه ارزیابی استراتژی در مقابل تاکتیک توسط ارتش را از دست داده است. نمایش قدرت مهم است، اما جمع‌آوری اطلاعات از وضعیت «دشمن» ارزشمندتر است، به خصوص اگر کسی بر این باور باشد که یک جنگ فرسایشی طولانی پیش رو دارد.
نتانیاهو و دولت اسرائیل یک جنگ سریع و فوری را ترجیح می دهند تا بتوانند پای آمریکا را وسط بکشند. ایرانی‌ها جنگ فرسایشی طولانی‌تری را ترجیح می‌دهند که توانایی‌های بازدارندگی اسرائیل را از بین ببرد و آن را به متحدی برای اعراب و آمریکا تبدیل کند، که قرار گرفتن در کنارش بسیار پرهزینه خواهد بود.
در نهایت، اگر از جنگ متنفر هستید، اگر خواهان صلح هستید، بهترین و تنها راه برای رسیدن به آن، حمایت از مبارزات فلسطینی ها برای آزادی، عدالت و کرامت است. تا زمانی که فلسطینی ها تحت سیستم ظلم آپارتاید زندگی می کنند، صلح پایدار امکان‌پذیر نیست.
بازدید از صفحه اول
نسخه چاپی
