محاکمه مرد نانوا به اتهام قتل زن دوم

در جلسه رسیدگی به این پرونده که دیروز در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی زالی و با حضور یک مستشار برگزار شد ابتدا نماینده دادستان کیفرخواست را خواند و از طرف اولیای دم برای متهم حکم قصاص خواست.

سپس متهم سالخورده روبه‌روی قضات ایستاده و در تشریح جزئیات ماجرا گفت: نانوا بودم و شش فرزند داشتم اما وقتی همسرم فوت شد با پروانه ازدواج کردم. او در بیمارستان به عنوان خدمه کار می‌کرد. او را با مهریه 114 سکه به عقد خود درآوردم. او بعد از مدت کوتاهی از من خواست دودانگ از خانه‌ام را به نامش سند بزنم و من هم قبول کردم.

متهم 67ساله ادامه داد: مدتی بود پروانه دیگر مانند قبل به من اهمیت نمی‌داد.احساس می‌کردم او به من خیانت کرده و با کسی در ارتباط است. به همین خاطر چندبار با او صحبت کردم، اما هر بار با بی‌اعتنایی جوابم را می‌داد. من از این‌که دو دانگ از خانه‌ام را به نامش سند زده بودم ناراحت بودم، تا این‌که آخرین بار بیست و چهارم تیر94 بود که تلفن همراه پروانه زنگ خورد، اما او پاسخ نداد. از او خواستم جواب بدهد، اما گوش نکرد. چند بار دیگر هم یک ناشناس با تلفن همسرم تماس گرفت. من که عصبانی شده بودم با او درگیر شدم و یک سیلی به صورتش زدم. همان موقع سر همسرم با مبل برخورد کرد و خون جاری شد .من از شدت عصبانیت خانه را ترک کردم، اما چند ساعت بعد وقتی به خانه برگشتم متوجه شدم پروانه نفس نمی‌کشد.

این مرد در پاسخ به پرسش قضات دادگاه درباره آثار کبودی و جراحات روی بدن قربانی گفت: من فقط یک ضربه به همسرم زدم و نمی‌دانم آثار جراحت و کبودی چطور ایجاد شده است. در اداره آگاهی هم گفته بودم یک سیلی به صورت او زده‌ام، اما باور کنید ضربه کشنده نبود. مرگ همسرم یک اتفاق تلخ بود.

وی در حالی که اشک می‌ریخت، گفت: من پروانه را دوست داشتم و هیچ وقت راضی به مرگ او نبودم. حالا هم برای هر مجازاتی که دادگاه برایم در نظر بگیرد آماده‌ام.

در پایان جلسه هیات قضایی وارد شور شد تا رای صادر کند.