این شهر دردهای کهنه ای دارد

کامبیز مصطفی پور...جامعه شناس شهری
*فقدان درامد پایدار درد اصلی است و سالهاست شهر با تسکین فروش تراکم لنگ لنگان پیش می رود...این شهر خرجش به دخلش نمی رسد...نحیف و مقروض است..

*آلودگی هوا نفس شهر را بند آورده است..سالهاست مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا در قالب بیماریهای قلبی عروقی...سرطان و صدها درد بی درمان سلامت شهر را به مخاطره انداخته است.

*این شهر با شهرسازی غیر اصولی و کیفت نازل سازه های شهری زشت و بد قواره شده است .

* شهر تهران از درد بی عدالتی در توزیع منابع و امکانات شهری به خود می پیچد‌‌.

*ضعف سیستم حمل و نقل و شبکه های معابر.عدم تاب آوری و ناایمنی در مقابله با بحران و زلزله.نزول امنیت اجتماعی .ضعف سیستم ایمنی شهر.بحران مسکن.ضعف سیستم مدیریت پسماند.کمبود فرصت های فراغتی و تفریحی برای شادی و سرزندگی.حاشیه نشینی و فقرشهری.کمبود مسکن .تخلفات ساخت و ساز و کاربری فضاها..فساد مالی و عدم شفافیت تنها بخشی از بیماری های درمان ناشده ی این شهر است..‌

 
بر اساس مطالعه موسسات بین المللی در سنجش شاخص کیفیت زندگی که هر ساله انجام می شود...شهر تهران روند نزولی را طی کرده است بصورتیکه تنها در سال ۲۰۱۰ با کسب رتبه ی ۱۵۰ در بین ۲۳۰ شهر دنیا بهترین امتیاز را کسب کرده و بر اساس مطالعات موسسه مرسر در سال ۲۰۱۷ رتبه ی ۱۹۰ را بخود اختصاص داده است....

با وجود اینکه در سند چشم انداز بیست ساله کشور بر ارتقا کیفیت زندگی در شهر تهران تاکید شده است و نیز در برنامه های پنجساله توسعه کشور و سند چشم انداز تهران ۱۴۰۰ جای گرفتن تهران را در فهرست ۵۰ شهر برتر دنیا نوید داده است

اما درد توسعه نیافتگی شهر در فهرست سنجش کیفیت زندگی روند نزولی را در فهرست جهانی در پیش گرفته است.

 
برای درمان این درد کهنه تهران...همه و همه آمدند..از هنر مند و هنرپیشه و بازیگر و مداح و وعاظ و سیاستمدار و سیاست باز گرفته تا وکیل و و وزیر و و ورزشکار وآقازاده و جامانده ی مجلس...

همه احساس تکلیف کردند که شهر را درمان کنند از پزشک و فوتبالیست و داور و وزنه بردار وکشتی گیر و خواننده و نوازنده تا سخنگو و خبر نگار و بزرگان همیشه پا به رکاب ادوار مختلف انتخابات پارلمان شهری....

همه آمدند تا درمان کنند زخم های کهنه شهر تهران را...

اما با کدام دارو...؟؟

با کدام دانش و تخصص...؟؟

با کدام تجربه ....؟؟

با کدام پیشینه....؟؟

با کدام برنامه.....؟؟

این همه آمدند چون اطنینان دارند که انتخاب می شوند...چون باور دارند که مردم عقل شان به چشمشان است...

کافی است نامشان به گوش شهروندان آشنا باشد و یا چهره ی شان در جعبه جادویی تلویزیون به نمایش گذاشته شده باشد....کافیست برای چند بازی مهم فوتبال سوت زده باشد.‌کافیست کاپ قهرمانی را بالای سر برده باشد.‌

کافیست نام یک خیابان یا اتوبان شهر با نام فامیلی شان یکی باشد...

آمدند چون باور دارند که انتخاب می شوند...زیرا تاکنون چنین بوده است و غیر از این نبوده...

همه آمدند تا درمان کنند این شهر بیمار و زار و نزار را..‌‌و همه ی انانی که خود بهتر از شهروندان می دانند کاری از دست شان بر نمی آید...

این شهر متخصص با تجربه و با برنامه می خواهد...متخصص باتجربه در ۷ حوزه ی تخصصی که از طرف برنامه اسکان سازمان ملل habitat...مورد تاکید قرار گرفته است..شامل :

*قانونگذار شهری. زمین و حکمروایی

 
*برنامه ریزی و طراحی شهری

*اقتصاد شهری

*خدمات زیر بنایی شهری

*کاهش خطر پذیری و باز سازی

*مسکن و بهسازی سکونتگاهای غیر رسمی

*توانمند سازی اجتماعی و توسعه ظرفیت ها

این شهر بیمار است و ورزشکار و مداح و هنرپیشه و سیاست باز و دیگران خوب می دانند که نمی توانند درمانش کنند

طبیبان این شهر متخصصین باتجربه در حوزه های شهرسازی و معماری..اقتصاد شهری..جامعه شناسی و رفاه اجتماعی.‌برنامه ریزی شهری ..مهندسین عمران و حمل و نقل..مهندسین محیط زیست وفضای سبز..مهندسین طراحی شهری و..... خواهند بود....

نگارنده ی این متن با تکیه بر تجربه ی قریب  ربع قرن در حوزه های مختلف اجرایی و برنامه ریزی مدیریت شهری شهر تهران می تواند انتظار داشته باشد که کاندیداهای پارلمان شهری   باید برنامه بدهند و تضمین ...تا ۴ سال دیگر دوباره قصه ی پر غصه را تکرار نکنیم...