جذب سرمایه‌گذاران خارجی همواره در سیاست‌های اقتصادی دولت‌های سه دهه
گذشته بوده است. نگاهی به تجارب کشورهایی همچون سنگاپور، مالزی، ترکیه،
برزیل و... نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری خارجی بر متغیرهای کلان همچون نرخ
بهره، نرخ ارز، رشد اقتصادی و... تاثیرات به‌سزایی خواهد داشت. مطمئنا برای
تحقق این امر نیاز به تقویت زیرساخت‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی است و تا
زمانی که این شرایط فراهم نشود، کشورها نمی‌توانند به توفیقی در این زمینه
دست یابند. یکی از مهم‌ترین دستاوردهای توافق هسته‌ای، استقبال
سرمایه‌گذاران خارجی به منظور ورود به بخش‌های مختلف اقتصادی کشور است.
ایران همواره به دلیل برخورداری از منابغ فراوان و زمینه‌های بکر
سرمایه‌گذاری و همچنین وجود خلاء در بسیاری از صنایع مورد توجه
سرمایه‌گذاران خارجی بوده و حال با حصول توافق هسته‌ای، شاهد گشوده شدن
دروازه‌های کشور به روی سرمایه‌های خارجی خواهیم بود. یکی از موانع اصلی
سرمایه‌گذاری طی سال‌های اخیر، مشکل نقل و انتقال پول بوده که با توجه به
توافقات و برداشته شدن محدودیت‌ها در سیستم بانکی و همچنین به دنبال فعالیت
بانک‌های خارجی در کشور، این موانع برطرف می‌شود. باید دقت کنیم که این
سرمایه‌گذاری‌ها، اصولی و در راستای برطرف کردن نیازهای کشور صورت گیرد و
بیشترین نفع را برای کشور به همراه داشته باشد و زمینه‌سازی برای جذب هر چه
بیشتر سرمایه‌های کلان به کشور در این مرحله تاریخی حایز اهمیت است. در
این خصوص باید موانع جذب سرمایه‌گذاری خارجی هر چه سریع‌تر برطرف شود. در
حال حاضر که صنایع ما در شرایط رکودی قرار دارند، حضور سرمایه‌گذاران خارجی
می‌تواند گره‌گشای مشکلات مختلف آنها باشد. در همین حال، بازار سرمایه
مانند سایر بازارها در جذب سرمایه‌گذاری خارجی تاکنون ناکام بوده است؛
به‌گونه‌ای که سهم سرمایه‌گذاری خارجی در بورس ما تنها به 6 تا 7 دهم درصد
محدود است. در حال حاضر بیش از 500 میلیون سرمایه‌گذار در اروپا وجود دارند
و بسیاری از آنها علاقه‌مندند در سهام شرکت‌هایی که سودآور است، مشارکت
کنند. سهم بازار سرمایه از این سرمایه‌گذاران خارجی چگونه است؟ آیا
زیرساخت‌های بازار سرمایه برای پذیرش آنها آماده است؟ از سوی دیگر، نبود
بازارهای با پتانسیل رشد در دیگر نقاط دنیا هم کمک بزرگی به ایران است،
زیرا کشور ما آخرین بازار بزرگی است که برای سرمایه‌گذاری بکر مانده و ما
باید از این فرصت به بهترین نحو استفاده کنیم. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات
سرمایه‌گذاران بزرگ حقیقی و حقوقی خارجی که مانع سرمایه‌گذاری آنان در
ایران می‌شود، عدم حضور Custodianهای بین‌المللی در کشور ماست. در بازارهای
دیگر دنیا بانک‌های بین‌المللی معتبری وجود دارند که نقش امین و ضامن را
برای سهامداران اجرا می‌کنند. آنها وظایف مختلفی از جمله نگهداری امانتی
سهام، دریافت سود شرکت‌ها با اطلاع‌رسانی در رابطه با سهام و غیره را برای
سهامدار برعهده دارند. از این رو، ریسک سرمایه‌گذاری برای سرمایه‌گذارانی
که به سپرده‌گذاری‌های محلی آشنایی ندارند، کاهش پیدا می‌کند. البته با لغو
تحریم‌ها و حضور بانک‌های بین‌المللی در ایران، می‌توان به این نهادهای
مالی در این زمینه قراردادهای مربوطه را بست تا مشکلات برطرف شود.
نسخه چاپی
ارسال به دوستان
بازدید از صفحه اول
نسخه چاپی
