خرج‌های میلیاردی برای منافع ملی!/ با 30 میلیارد تومان چند شغل می‌شود ایجاد کرد؟

 
به گزارش صبا ایران به نقل از تابناک اقتصادی ، بریز و بپاش‌هایی که این روزها از سوی کاندیداهای هشتمین دوره از انتخابات اتاق‌ به چشم می‌خورد را شاید پارلمان بخش خصوصی، کمتر دوره ای به خود دیده باشد، از حضور در هتل‌های 5 ستاره معروفترین خیابان‌های پایتخت گرفته تا بنرها و پوسترهایی که در میادین اصلی شهر نصب شده است. این بار مردم هم البته چهره‌هایی متفاوت از کاندیداها می‌بینند، افرادی به اصطلاح اتو کشیده و کراواتی که عکس خود را در میادین اصلی شهر نصب کرده و اعلام می‌کنند که کاندید هستند.

به گزارش خبرنگار تابناک اقتصادی، معرفی کاندیداها و تبلیغات انتخاباتی اتاق‌های بازرگانی به اوج خود رسیده است و در نهایت تا روز شنبه هفته آینده ادامه خواهد داشت، آتش این تبلیغات، خاموش خواهد شد. بالاخره 40 نماینده بخش خصوصی در اتاق بازرگانی پایتخت هم انتخاب خواهند شد و بر کرسی‌های قرمز رنگ ساختمان سنگ‌نمای شماره 82 خیابان وزرا می‌نشینند.

شاید این دوره را بتوان یکی از متفاوت‌ترین دوره‌های فعالیت اتاق دانست. فهرست کاندیداها و لیست‌های 40 نفره، به گونه‌ای بسته شده اند که اگر افراد شاخص آنها رای بیاورد، به طور قطع اتاقی آرام و بی حاشیه را در دوره هشتم شاهد نخواهیم بود.

تا این جای کار، طیف‌های مختلف فکری و سیاسی کشور، در این فضای انتخاباتی وارد شده‌اند و تلاش دارند تا بتوانند فضا را به نفع خود تغییر دهند، اما نگرانی جدی که فعالان اقتصادی یا دارندگان کارت‌های بازرگانی که البته کاندید هم نیستند دارند این است که بعد از این جنجال‌های تبلیغاتی و برنامه‌ها و منشورهایی که این روزها رونمایی می‌شود، نمایندگان راه یافته چه قدر به انجام وعده‌های خود پایبند خواهند بود.

در واقع، تجربه دوره های قبل اتاق های بازرگانی و نیز وعده‌های انتخاباتی همین افرادی که در دوره قبل کاندید بودند و صندلی های پارلمان هفتم را تصاحب کردند چندان عملیاتی نشده است و حتی برخی از آنها، در زمان تبلیغات داغ انتخابات هفتم، اعلام کرده بودند که اگر به خواسته‌هایشان در اتاق نرسند، استعفا هم خواهند داد.

اما این افراد نه تنها استعفا هم ندادند، بلکه هیچ گاه هم در مقابل عملکرد خود پاسخگو هم نبودند و البته به میزان دینی که دارندگان کارت بازرگانی در زمان ارایه رای به آنها به دوششان گذاشته بودند هم عملکرد مثبتی نداشتند، این گونه است که اکنون 6 برابر ظرفیتی که باید به اتاق بازرگانی تهران برود، برای حضور در این انتخابات، ثبت نام کرده اند.

البته موضوع مذکور را می‌توان از دو جنبه بررسی کرد، اول اینکه اتاق بازرگانی آنقدر جذابیت و رانت اطلاعاتی برای عده‌ای دارد که حاضر هستند حتی کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی خود را رها کرده و بیشتر وقت خود را در آن بسپارند و علیرغم این باز هم کاندید شده اند، و دوم اینکه رقابت در این دوره از انتخابات بسیار تنگاتنگ است و عده ای هم احساس تکلیف کرده اند که باید بیایند و اتاق را از مسیر به گفته خودشان انحرافی، نجات دهند.

اما ائتلاف ها و گروهها برای گرم نگه داشتن تنور داغ انتخاباتی اتاق، حاضر شده اند میلیاردها تومان خرج کنند و آنگونه که برخی می‌گویند حداقل 20 تا 30 میلیارد تومان برای تبلیغات مستقیم و غیرمستقیم این دوره از انتخابات هزینه شده است.

حتی گفته می‌شود که حضور بانکها و هلدینگ های مالی در برخی گروههای انتخاباتی سبب شده تا گردانندگان اصلی ستادهای انتخاباتی وام های میلیاردی از بانکها دریافت کرده و در عوض، با حفظ منافع بانکها در صورت عضویت در هیات نمایندگان، این وام ها را به تدریج برگردانند.

البته برخی از کاندیداها می‌گویند که این تبلیغات را به نفع منافع ملی انجام داده اند تا بتوانند با مجاب کردن ذی نفعانشان به حضور در این دوره از انتخابات و کسب رای از آنها، راه اصلاح اقتصاد را در پیش گرفته و جایگاه اتاق بازرگانی را به عنوان بازوی قدرتمند دولت و نظام در اقتصاد، پررنگ تر کنند.

بنابراین آنها این هزینه ها را به نفع منافع ملی عنوان می‌کنند و می گویند فردی که بیمار است، حاضر است پول خرج کند تا بهبود یابد، بنابراین ما نیز پول خرج می کنیم تا اقتصاد بیمار و البته اتاق بازرگانی ناکارآمد را هم درمان کنیم.

اما سوال این جا است، افرادی که کاندیدای انتخابات اتاق هستند و از سوی دیگر، دم از توسعه اقتصادی و اشتغالزایی می‌زنند با همین 20 تا 30 میلیارد تومان، چند شغل می‌توانستند ایجاد کنند و کمتر به بریز و بپاش بپردازند.

برآوردی سرانگشتی نشان می‌دهد که اگر به گفته مقامات رسمی دولت یازدهم، هزینه ایجاد هر شغل 160 میلیون تومان باشد، با 30 میلیارد تومان، می‌توان حدود 200 شغل ایجاد کرد؛ اما اگر با افزایش ظرفیت های کارخانجات موجود می شد این کار را کرد، به طور قطع هزینه کمتر هم می شد.

به هرحال، اگرچه اطلاع رسانی برنامه ها و اهداف گروههای انتخاباتی همواره یکی از اصول تبلیغات پیش از انتخابات است، اما به نظر می‌رسد که چنین حرکت‌هایی، درست مصداق آن ضرب المثل اصیل ایرانی است که می‌گوید "از قضا سکنجبین صفرا فزود..."