فـرودگاه بین المللییا ایستگاهBRT؟!

اما درحال حاضر فصل الخطاب همه فرودگاه‌های کشور مهرآباد و فرودگاه بين‌المللي امام خميني (ره)  است که جزو 6 فرودگاه سوددهند اما به دليل توقف طرح‌‌هاي توسعه‌اي و به نتيجه نرسيدن برنامه‌هاي اعلام شده در بين مسافران اين فرودگاه‌ها نارضايتي‌هايي ايجاد شده است تا همه اين مشكلات آنها را به يك سوال مشترك برساند كه آيا اين فرودگاه مي‌تواند نماينده‌ي فرودگاه‌هاي كشور در برابر ديدگان ميهمانان خارجي باشد؟ ضمن آنكه توقع ايرانيان را نيز براي داشتن يك فرودگاه بزرگ و استاندارد برآورده مي‌كند؟
این در حالی است که فرودگاه‌ها بستر جابه‌جايي مسافرند و بايد خدمات پرواز را به‌گونه‌اي ارائه دهند تا مسافر به راحتي به پرواز خود برسد، اما گویا ايجاد اين زمينه گویا در برخی موارد در چه در حوزه شرکتهای هواپیمایی وچه فرودگاه‌ها خارج از توان آنها اعلام شده است.بستر فرودگاه‌ههایی که باید با سرمايه‌گذاري‌هاي دولتي و خصوصي بتوانند طوري آماده نشست و برخاست هواپيما‌ها شود كه مسافران از ايمني آن اطمينان داشته باشند به گونه ای شده که مدیرعامل شرکت فرودگاه‌های کشور در پاسخ به خبرنگار راه مردم معتقد است تنها 6 فرودگاه هستند که هزینه های فرودگاهی را  از محل درآمدها یعنی عوارض فرودگاهی و درآمدهای غیر هوانوردی که از اجاره مکان به دست می آید، تامین می کنند.
محمدعلی ایلخانی در پاسخ به پرسش دیگرخبرنگار راه مردم از ضرر 600 میلیارد تومانی که فرودگاه‌های کشورسخن می گوید و می افزاید: اینکه 4 فرودگاه سقز، بروجرد، گناباد و تربت حیدریه هم اکنون در حال ساخت هستند و با روند کندی که توجیه اقتصادی ندارند، به سختی می توان برای تحویل آنها به شرکت فرودگاه‌های کشور زمان دقیقی تعیین کرد .از نظر وی تکلیف فرودگاه بروجرد که مشخص است و با توجه به اینکه از 340 هکتارفرودگاه تنها 93 هکتار آن خریداری شده است به نظر نمی رسد بخش خصوصی یا افرادی برای این فرودگاه سرمایه گذاری کنند و باید تا 10 سال دیگر منتظر ساخت این فرودگاه بود.
ایلخانی با اشاره به اینکه هیچ بخش خصوصی حاضر به سرمایه گذاری در فرودگاه های کوچک ایران نیست، می گوید: سرمایه گذاران خارجی فقط برای فرودگاه امام و مشهد حاضر به سرمایه گذاری هستند، بنابراین هیچ سرمایه گذار داخلی و خارجی برای توسعه دیگر فرودگاه ها قادر به سرمایه گذاری نیست.
  مشکلات مسافران حاضر در فرودگاه‌ها
به جمع مشکلات فرودگاه‌های کشور باید مشکلات مسافرانی که در هنگام پرواز دراین فرودگاه‌ها با آن درگیرند را نیز بیفزاییم. به عنوان مثال فرودگاه بين‌المللي امام خميني (ره) به دليل توقف طرح‌‌هاي توسعه‌اي و به نتيجه نرسيدن برنامه‌هاي اعلام شده در بين مسافران اين فرودگاه نارضايتي‌هايي را ايجاد كرده است تا همه اين مشكلات آنها را به يك سوال مشترك برساند كه آيا اين فرودگاه مي‌تواند نماينده‌ي فرودگاه‌هاي كشور در برابر ديدگان ميهمانان خارجي باشد؟ ضمن آنكه توقع ايرانيان را نيز براي داشتن يك فرودگاه بزرگ و استاندارد برآورده مي‌كند؟
نبود پاركينگ به تعداد مناسب یکی از  معمولی ترین مشکلاتی است که درفرودگاه‌های بزرگ کشور وبه خصوص امام خمینی ومهرآباد به چشم می خورد .
ن . س که از فرودگاه امام براي سفري دو هفته‌اي به اروپا مي‌رود ، پس از 45 دقيقه  معطلی جايي مناسب براي پاركينگ پيدا می کند اما نگهبانان فرودگاه به وی می گویند ماشين خود را جايي بگذار كه ماشين‌هاي ديگر به آن نزنند چون ما مسئوليت‌ چيزي را برعهده نمي‌گيريم. با اين شرايط پاركينگ يك فرودگاه بين‌المللي با پاركينگ يه فروشگاه ساده در سطح شهر تفاوتي ندارد.
يك خانواده نيز از مشكلاتي كه در بدو ورود به ايران در فرودگاه مهرآباد با آن مواجهند، سخن مي‌گويند. آنها از بخش تزانزيت بار ترمينال فعال فعلي، شكايت داشتند، زيرا به اعتقاد آنها امكانات فعلي پاسخگوي حجم زياد مسافران نيست و رسيدن به نتيجه براي مردم را زمان‌بر مي‌كند.
مرد ميانسال ديگري نيز به صف‌هاي طولاني براي چك‌كردن گذرنامه اشاره مي‌كند و مي‌گويد: زماني كه چند پرواز در فاصله زماني كوتاه در فرودگاه مي‌نشيند و يا قبل از پرواز براي چك‌كردن گذرنامه بايد در صف‌هاي طولاني معطل شويم، اين باعث مي‌شود براي پرواز از فرودگاه امام خميني (ره) بعضي وقت‌ها دو ساعت زودتر از زمان پرواز در فرودگاه باشيم. اتفاقي كه در بسياري از فرودگاه‌هاي بزرگ دنيا سابقه ندارد.
م .ح فردی که بيش از ده فرودگاه بین المللی خارجی را از نزدیک مشاهده کرده است به خبرنگار ما می گوید: تنها مشکل فرودگاه امام به نظر من نبود اقامتگاه برای کسانی هستند که مسافر شهرستان هستند و بايستی فاصله پرواز بين فرودگاه امام و مهرآباد را سرگردان باشند.
وی همچنین شمار صندلی‌های موجود در فرودگاه‌ها را بسیار کم می داند واین باعث می شود شمار زیادی از مسافران به صورت ایستاده ساعتها وقت بگذرانند تا شاید یک صندلی خالی شود یا اینکه زمان پرواز برسد. به اعتقاد وی فرودگاه‌های کشور، نقش واقعی فرودگاه را ایفاء نمی کنند بلکه يك ايستگاه BRT هواپيمائي هستند كه مسافران صرفا از آن بعنوان پايانه سوار شدن به هواپيما استفاده مي کنند.
از طرفی باید به این مهم هم توجه داشت که اصولا در فرودگاه‌های مورد بحث استاندارهای لازم و روز دنیا در بخش‌های مختلف آسانسور، خدمات رفاهی مسافران اعم از سرویس‌های بهداشتی و ... وجود ندارد. مع ذلک استفاده از ویلچرهای سطح پایین به نحوی که امکان لازم برای تردد را از این عزیزان می‌گیرد،نبود داروخانه‌هایی با تجهیزات کامل و امکانات دارویی و همین طور رستوران‌های شکیل برای ارائه خدمات به گردشگران و مسافران خارجی را نیز باید به لیست کمبودهای فرودگاه‌های مورد بحث اضافه کرد.