نسخه چاپی
ارسال به دوستان
سمبل شهر سارایوو سبیل است؛ یکی از سقاخانه‌های بجای مانده در منطقه بالکان که به روایتی به یاد شهدای کربلا ساخته شده؛ داستان این سقاخانه چیست و چرا بنا شده؟
این بنا را دراویش و محبان اهل البیت ع در دوران عثمانی به احترام و یاد عطش امام حسین و یاران باوفایش ساختند.
اولیا چلبی در سیاحتنامه خودش از وجود بیش از سیصد سقاخانه مشابه در سارایوو خبر داده که بر کتیبه‌های روی آن نوشته بود بعد از نوشیدن آب، بر امام حسین درود و بر قاتلانش لعن بفرستید.
در طول تاریخ و بخصوص پس از پیروزی کمونیست‌ها بسیاری از بنا‌های اسلامی از جمله اکثر این سقاخانه‌ها تخریب شدند و امروز در منطقه بالکان تنها دو سبیل یکی در شهر سارایوو و دیگری در شهر نوی پازار مرکز سانجاک باقی مانده است.
در مورد نام گذاری سبیل بر این سقاخانه دو گمانه وجود دارد: نخست آنکه "سبیل" برگرفته از "ابن السبیل" است و محلی برای کمک به در راه ماندگان در روزگار گذشته به یاد کاروان اسرای کربلا. دوم آنکه سبیل اصطلاحی است در سقایی و "سبیل کردن"؛ سقایی و آب دادن به مردم در راه خدا.
امروزه نیز در مناطقی نظیر سوادکوه ایران در تاسوعا و عاشورا مراسم "آب سبیل" به نیت حضرت عباس (ع) برگزار می‌شود که در آن برخی با آداب خاصی مشک بر دوش می‌گیرند و سقایی می‌کنند.
بازدید از صفحه اول
نسخه چاپی
