نسخه چاپی
ارسال به دوستان
سپهر خرمی - تحریریه پارسینه | سریال دل هفته گذشته به پایان رسید؛ این سریال به کارگردانی منوچهر هادی به صورت سریال‌های نمایش خانگی در دسترس مخاطب قرار داشت انتقادات و حواشی زیادی را در پی داشت.
این سریال که از اواسط اسفند سال گذشته و در ایام شروع ویروس کرونا وارد نمایش خانگی شد ماجرای یک عشق ناکام را به نمایش کشید؛ عشق آرش و رستا با بازی حامد بهداد و ساره بیات از همان قسمت نخست سوژه اصلی این سریال بود. در شب عروسی این دو زوج به یکباره اتفاقی رخ می‌دهد که رستا ربوده و عروسی این دو بهم می خورد. ماجرا از این قرار بود که نکیسا با بازی کوروش تهامی از همان دوران نوجوانی عاشق رستا شده و بعد از اینکه در رسیدن به رستا ناکام می ماند تصمیم میگیرد با هم‌دستی آوا ( یکتا ناصر) رستا را در شب عروسی بدزد...
سی و نه قسم طول می‌کشد تا آرش از ماجرای این دو مطلع شود اما نقد اصلی به همین موضوع است که چرا کارگردان این مجموعه سریال یعنی منوچهر هادی تا این حد سریال را طولانی کرد تا اعصاب مخاطب برهم بریزد؟ نقدهای مخاطبین در فضای مجازی نشان می دهد که حتی کم سن و سال ترین مخاطب این سریال متوجه شده بود که چنین سریالی با این موضوع می توانست نهایت در ده قسمت به پایان برسد اما منوچهر هادی با کش دار کردن بسیاری از سکانس ها تا چهل قسمت آن را کش داد!
ضعف های اصلی و باورنکردنی این مجموعه
تیتراش ابتدایی این مجموعه هشت دقیقه است که از همان ابتدا مشخص می کند با چه سریالی رو به رو هستیم. تیتراژ پایانی هعم پنج دقیقه به علاوه اینکه در تمامی قسمت ها رضا بهرام و یا شهاب مظفری یک قطعه ی چهار دقیقه ای را در کنار صحنه های آهسته ی بازی کردن بازیگران می خوانند! اصطلاح «آب‌بندی» دقیقا از همینجا نشات می گیرد که منوچهر هادی سعی می کرد با هر ترفندی سریالش را طولانی تر کند.
مورد بعدی ضعف های اساسی در سناریونویسی بود؛ به طور مثال در قسمت پایانی سعید راد که پدر رستا و آوا بود بعد از دو ماه در کما بودن به یکباره به‌هوش می آید و دو سه پرستار و پزشک را کتک می‌زند! اینکه هیچ دستگاهی به فرد در کما بوده اصلا وصل نبود هم جای تعجب بسیار دارد.
یک موردی که اکثر مخاطبین به شوخی آن را بیان می کردند تیپ و ظاهر تمام بازیگران حاضر در این سریال بود که حتی در منزل با کراوات و کت شلوار رسمی تردد می کردند! این نوع اغراق در لوکس بودن زندگی افراد فاصله زیادی با واقعیت جامعه امروزی دارد چرا که حتی افراد بسیار مرفه هم لحظاتی را برای خلوت خود دارند که لباس راحتی بپوشند و با کراوات در منزل و اتاق خواب تردد نکنند! یک کاربر به شوخی نوشته بود:« بسیار خوشحالم که حامد بهداد روی تخت بیمارستان بدون کراوات حضور داشت!» کپی کاملا ناشیانه از سریال های ترکیه‌ای باعث شده بود که منوچهر هادی اصل فرهنگ و واقعیت جامعه‌ی کشور خودمان ایران را به طور کامل فراموش کند.
از دیگر انتقاداتی که در فضای مجازی مطرح شد؛ بخشیدن حس ترحم به کسی بود که در نقش یک متجاوز حضور یافته بود. نکیسا بعد از اشتباه مرگبار و در واقع جرمی که مرتکب شده بود با یک خودکشی عجیب به زندگی خود پایان داد و در این سریال شاید برای کسانی که آن را دنبال نکرده بودند جالب باشند بدانند حتی در یک سکانس «پلیس» حضور نداشت که چنین اشتباهاتی را بررسی موشکافانه کند!
حواشی بعد از پایان سریال؛ از اعتراف به اشتباه راد تا توهین یکتا ناصر!
بعد از پایان قسمت چهلم بود که سعید راد در گفت وگویی اعلام کرد از بازی در این سریال پشیمان است و کارگردان با آب بندی قسمت های متعدد به شعور مخاطب توهین کرده است! در بخش دیگری از این گفت و گو اما سعید راد از چهره های قدیمی سینما و تلویزیون اعلام کرد سناریو چند قسمت چند قسمت به دست بازیگران می رسید به همین دلیل بود که او پذیرفت همراه با عوامل کار را شروع کند چون سناریو به طور کامل نوشته نشده بود! البته که این عذر بدتر از گناه توسط سعید راد است اما همین که بعد از این سریال نقدها را به خود و عوامل پذیرفته و به اشتباهش اعتراف می کند بسیار بهتر از سکوت منوچهر هادی است. یکتا ناصر اما بعد از انتقادهای تند سعید راد زیر پست همسرش منتقدین را به شدیدترین لحن ممکن به «حسادت علیه یک فرد موفق» متهم کرد که همین امر واکنش دوباره‌ی مخاطبین را در بر داشت چرا که در حال حاضر کمتر کسی است که منوچهر هادی را یک کارگردان موفق خطاب کند که حسادت دیگران را برانگیخته باشد.
در پایان واکنش منوچهر هادی به نقدها یک سکوت تامل برانگیز بود. او در گفت و گو با هوشنگ گلمکانی (منتقد سینما) گفته بود هر کسی این سریال را دوست ندارد می تواند تماشا نکند! هادی در پاسخ به این سوال که چرا از پله بالا رفتن بازیگران را در اکثر قسمت ها تکرار می کردید گفت:« شاید مخاطب قسمت سوم و چهارم را ندیده باشد و این منزل لاکچری را فراموش کرده باشد به همین خاطر من آن را به نمایش می گذاشتم!»
پاسخ‌های سراسیمه‌وار از کارگردان نشان می داد نمی تواند توجیح درخوری نسبت به آنچه »نقد» نامیده می شد داشته باشد.
بازدید از صفحه اول
نسخه چاپی
