مرضیه آذرافزا فعال سیاسی و اجتماعی در پاسخ به پرسشی مبنی
بر اینکه مهمترین بحران اجتماعی کشور چیست، به پارسینه گفت: «مهمترین
بحران اجتماعی، معیشت مردم است. از نظر من مسائل اقتصادی و بیکاری مهمترین
بحران است. البته، چون یک درک عمومی هم نسبت به بحرانهای بینالمللی وجود
دارد، مقداری از فعالیتی که برایش میشد در نظر گرفت، ضعیف شده است.»
وی
ادامه داد: «مشکلاتی که در اروپا به دلیل کرونا بوجود آمد و آمریکا که
اینگونه به هم ریخته است، شاید توقع را پایین میآورد و این مشکل جدی است.»
آذرافزا
اظهار داشت: «در سالهای آینده مشکلات الگوی زیستی هم داریم. یعنی شکاف
نسلی مهمترین مشکل است که به نظر من در سالهای بعد در الگوهای زندگی
میتواند بروز پیدا کند. پیشبینی من این است که شکاف نسلی در آینده خود
را نشان میدهد.»
این فعال سیاسی اصلاح طلب در پاسخ به این پرسش که
مسئله کرونا چه ضعفهای اجتماعی کشور را نشان داده است، گفت: «در حوزه
شهروندی این نشان داده شد که جامعه باید آمادگیهای بیشتری را کسب کند.
البته مردم هم نامطلوب عمل نکردند و زیاد غیرمسئولانه عمل نکردند. هر چند
دیدیم که بخشی از مردم مسئولیت پذیر نبودند، اما در مقابل بخش دیگری از
مردم هم سعی کردند به قاعده رفتار کنند و در مجموع وضعیت بینا بینی بود.»
وی
افزود: «آن بخشی از جامعه که متقاعد همراهی کردن، نیستند نشانه این است که
از لحاظ فرهنگی، آموزشی و رسانهای، برنامهریزیهای بسیار خوبی
نداشتهایم. به عنوان مثال این آموزشها باید از مهدکودکها شروع شود و تا
مراتب تحصیلی بالاتر ادامه پیدا کند و در عین حال رسانههای ملی روی
خانوادهها کار کند. به این دلیل که در این زمینه ما بسیار ضعف داریم.»
عضو
شورای مرکزی جمعیت زنان نواندیش مسلمان، عنوان کرد: «مسئله دیگری که در
این بحران خود را بیشتر نشان داد، حوزه حاکمیت است که همین تعدد مراکز
تصمیمگیری در اوایل مشکلاتی ایجاد کرد. یعنی برای مثال مراکز سنتی و مذهبی
یک رویکردی داشتند که توانستند آن را تا حدودی مدیریت و همراهی ایجاد
کنند، اما در خود پیشگیری بحران کرونا، دیدیم که مشکلات و ناهماهنگیهایی
بود و هنوز هم وجود دارد و رفع نشده است.»
آذرافزا بیان کرد: «ما
تعدد مراکز قدرت داریم. اکنون مجلس یازدهم که به تازگی روی کار آمده است
میخواهد یک ساز بزند، قوه قضائیه یک ساز و قوه مجریه هم یک ساز دیگر بزند.
حال باید تصور کرد که چگونه باید این وضعیت را سامان داد.»
او
تاکید کرد: «ما هم در قدرت و حاکمیت مشکل داریم و هم در عرصه عمومی
ضعفهایی وجود دارد که بخشی از آن باز هم به مراکز تصمیمگیری مربوط
میشود. البته به نظر من نهادهای مدنی هم نمیتوانند خودشان را در این
وضعیت پیش آمده بدون تکلیف و مسئولیت بدانند.»