لین شلتون، نویسنده، کارگردان، تهیهکننده و بازیگر هالیوودی سن ۵۴ سالگی در شهر لسآنجلس درگذشت.
شلتون
یکی از پیشتازان فیلمسازی مستقل در هالیوود بود و آثاری از جمله
«هامپدی»، «خواهر خواهرت» و «شمشیر اعتماد» را از خود به جا گذاشت.
لین
شلتون، نویسنده، کارگردان، تهیهکننده و بازیگر هالیوودی سن ۵۴ سالگی در
شهر لسآنجلس درگذشت. شلتون یکی از پیشتازان فیلمسازی مستقل در هالیوود بود
و آثاری از جمله «هامپدی»، «خواهر خواهرت» و «شمشیر اعتماد» را از خود به
جا گذاشت.
او سابقهی کارگردانی سریالهای «گلو» و «مد من» را
داشت. «مارک مارون» همکار و و همسر لین درگذشت شلتون را تأیید کرده است:
خبر ناگواری دارم. لین دیشب از دنیا رفت. او یک هفتهی گذشته را در بیماری
گذراند و دیروز صبح بستری شد. پیشتر سابقه یک بیماری ناشناخته داشت.
ارتباطی با کووید-۱۹ ندارد. دکترها موفق نشدند نجاتش دهند. اما سخت تلاش
کردند. من همچون بسیاری از شما او را بسیار دوست داشتم. پریشانکننده است.
خراب و دلشکستهام در بهت کامل و واقعاً در حال حاضر نمیدانم چطور ادامه
دهم. باید به همهی شما اطلاع میدادم.
مارون میگوید: او یک
هنرمند کاریزماتیک، دوستداشتنی و مهربان بود. روحیه او سرشار از شادی خالص
بود. او مرا خوشحال میکرد و من او را. خوشبخت بودیم. همیشه او را
میخنداندم. بسیار خندیدیم. میخواستیم با هم یک زندگی را آغاز کنیم.
واقعاً باور نمیکنم چه اتفاقی افتاده است. این فقدانی وحشتناک و غمانگیز
است.
دوران فیلمسازی شلتون از جشنوارهی فیلم اسلمدنس در سال ۲۰۰۶
با فیلم «به عقب برمیگردیم» آغاز شد. او سپس فیلم «نبوغ سادهی من» را به
جشنوارهی فیلم تگزاس و «هامپدی» را به ساندنس سال ۲۰۰۹ برد. این فیلم در
دوهفته کارگردانان کن هم به نمایش در آمد و در سال ۲۰۱۰ برنده جایزه «جان
کاساوتز» از مراسم «ایندیپندنت اسپیریت» شد. شلتون در تلویزیون مینیسریال
«آتشهای کوچک در همهجا» و اپیزودهایی از سریالهای «دیکینسون»،
«برنامهی صبحگاهی»، «دختر تازهوارد» را کارگردانی کرد.
او متولد
۲۷ آگست سال ۱۹۶۵ در ابرلین اوهایو بود و پس از مقطع دبیرستان به کالج
ابرلین و سپس دانشکده درام واشینگتن رفت. شلتون پس از آن به نیویورک رفت و
در دانشکدهی هنرهای بصری منهتن به تحصیل در رشته عکاسی و رسانههای
مرتبط پرداخت.
ایوا دوورنی در صفحه توئیترش در واکنش به درگذشت لین
نوشت: لین شلتون زندگی مرا تغییر داد وقتی که در سال ۲۰۱۲ جایزهی بهترین
کارگردانی را در جشنواره ساندنس به من اهدا کرد. او نام مرا با افتخار
خواند و جایزه را با عشق به من تقدیم کرد. تا سالها بعد از من حمایت کرد.
میندی
کیلینگ مینویسد: لین شلتون بازیگران را دوست داشت و ما او را دوست
داشتیم. انرژی محبتآمیز و تابناکش به همه در محل فیلمبرداری سرایت میکرد و
بازیگران همیشه سعی میکردند در کنار او باشند.
ادگار رایت نوشته
است: من حقیقتاً از درگذشت لین شلتون بهتزده شدهام. او یک دوست، قلبی
مهربان، و فیلمسازی بسیار بااستعداد بود و در ابتدای راه، هرچند آثار
درخشانی را ساخته بود. خیلی زود ما را ترک کرد. باور نمیکنم که دیگر صدای
خندهی او را نخواهم شنید.